donderdag 31 mei 2012

De terrasmussen van Spakenburg


Het terras van Grand Café Marktzicht in Spakenburg wordt druk bezocht.
 Niet alleen door dagjesmensen en autochtonen, 
maar ook door een groep mussen. 


Ons lukte het niet om er een op ons tafeltje te lokken, 
maar het lege tafeltje naast het onze was nabij genoeg 
voor een paar mooie foto's.


We waren niet de enigen die van hun aanwezigheid genoten. 
Even verderop probeerde een brutaal musje een onaangeroerd koekje
 van een koffieschoteltje te stelen. Van links en rechts klonk gegniffel. 
De rechtmatige eigenaar legde het wafeltje dan maar op de rand van de tafel,
 zodat ze er makkelijker bij konden.


Zou dat ook gebeuren als het om kevers, of vliegen van dit formaat ging ?

Klik op de foto voor een grotere weergave...

dinsdag 29 mei 2012

Tureluurs in de Eempolder

Tureluur
Het is soms de moeite waard om, na een paar weken, op een mooie plek nog eens terug te komen. Begin mei schreef ik een verhaal over de Eempolders, waar toen de weidevogels druk waren met nestelen. Vandaag gingen we er weer eens kijken.


Deze keer sloegen we bij Eembrugge rechtsaf, richting Zeldert en Amersfoort. Dat is een mooi, maar tamelijk boomrijk gedeelte. Niet veel weidevogels te zien. Carlo het ezeltje, dat in een weitje naast het gemaal van Zeldert staat, was de voornaamste attractie.

Je ziet waarom de tureluur in het Engels Redshank heet...
Na de koffie in Spakenburg reden we weer langs het Eemmeer, richting Eemdijk. Het weer was een stuk aangenamer dan de vorige keer, toen het tamelijk koud was en het hard waaide. De vogels waren net zo talrijk aanwezig. 

Links de Stripman, rechts de tureluur...

Deze tureluur hield mij net zo zorgvuldig in de gaten als ik hem. 


Geen wonder, onderaan de dijk liep zijn, of haar, partner met vier kuikens.


De foto's zijn gemaakt door de Stripman en Esther. 
Je kunt er op doorklikken voor een grotere weergave...


zondag 27 mei 2012

Blind Willie McTell – Songfestivals, commercie en oude blueszangers



Nog gekeken naar het songfestival, gisterenavond ? Het is toch elke keer weer interessant om te zien wat voor uitwassen van wansmaak dit commerciële spektakel oplevert. Want dat is het toch ? Een show alleen gericht op verkoop van liedjes en binnen halen van reclame-inkomsten.

Dat van de meeste winnaars vervolgens niet veel meer vernomen wordt is eigenlijk niet zo gek. Het zijn immers geen serieuze muzikanten, die zelf hun liedjes schrijven. Het zijn maar marionetten in de geldmachine. Nee, mensen met echte muzikale smaak vinden het songfestival maar niets. Die luisteren naar goede, niet-commerciële muziek. Toch ?

Maar bestaat dat eigenlijk wel ? Muziek die niet op de verkoop gericht is bestaat ongetwijfeld. Maar in de platenzaak, of op internet, kun je het niet kopen. Want dergelijke muziek is niet te koop. Die maak je zelf, of je familie en vrienden, gewoon voor de lol.

Dat zou betekenen dat alleen amateurmuziek a-commercieel is. Maar al die andere serieuze muziek, waar wij zo van houden, dan ? Dat is toch geen commerciële troep ? Hmm, tja, och...

In de jaren '70, toen ik me voor het eerst serieus met muziek bezig ging houden, was ik er van overtuigd dat mijn favoriete artiesten niet commercieel waren. Ik luisterde naar The Beatles, The Stones, J.J.Cale en Ry Cooder en maakte mezelf wijs dat die alleen uit liefde voor de kunst hun platen maakten.

Achteraf kun je constateren dat de meeste van mijn favorieten het, zakelijk gezien, ook prima voor elkaar hadden. Ze zullen ongetwijfeld van hun vak gehouden hebben, maar ze vonden het ook helemaal niet erg als er van hun lp's miljoenen verkocht werden.

Toch geloofde ik de mythen die de ronde deden. J.J.Cale zou bijvoorbeeld een kluizenaar zijn, die zo verlegen was dat hij nooit optrad. Eens in de paar jaar dook hij een opnamestudio in en zette een aantal meesterlijke songs op de band. Wij fans, die onszelf haast als leden van een geheim genootschap beschouwden, renden dan natuurlijk direct naar de platenzaak.

Ik luisterde ook graag naar oude blueszangers, waar al net zulke mooie verhalen over de ronde deden. Blind Willie McTell, bijvoorbeeld, was zo'n beetje de J.J.Cale van de jaren '30. Een blinde zanger die ooit eens, zomaar en onverwacht, een platenstudio was ingewandeld en daar een aantal liederen gezongen had die, in de jaren '70, nog door bluesrockbands werden nagespeeld. Na die legendarische opnamen was hij spoorloos verdwenen.

Inmiddels weet ik dat dat een onzinverhaal is. McTell was een bekende figuur in de regio, rond Atlanta, in het zuiden van de VS, waar hij woonde. Men wist daar precies waar hij verbleef en waar hij zijn muziek ten gehore bracht. Voor John en Alan Lomax was het dan ook geen enkel probleem om hem, in de jaren '30 en '40, op te zoeken en een hele reeks opnamen met hem te maken.

Willie McTell werkte daar ook graag aan mee, want hij was een professionele muzikant. De Lomaxen gaven hem een klein bedragje handgeld en verder hoopte hij misschien dat er van die opnamen platen gemaakt zouden worden, die in grote hoeveelheden verkocht zouden gaan worden.

Alles wat hij deed was er op gericht zoveel mogelijk geld te verdienen en dus dacht hij commercieel. Hij maakte de muziek die zijn publiek graag wilde horen en zong liedjes die populair waren, of bedacht nieuwe waarvan hij hoopte dat ze een hit zouden worden.

Dat dat niet tot een wereldwijd succes leidde is deels toeval en deels te wijten aan de omstandigheden. Aan John en Alan Lomax zal het niet gelegen hebben. Hun interesse was weliswaar in de eerste plaats wetenschappelijk, maar ze waren niet te beroerd om liedjes, waarvan ze hitpotentie vermoedden, bij platenmaatschappijen aan te prijzen.

De wereld was echter nog niet rijp voor de blues van Willie McTell. Zijn zwarte thuispubliek had het geld niet om veel platen te kopen. De blanke liefhebbers raakten pas geïnteresseerd toen het al te laat was. De eerste bluesrevival barstte los net na zijn dood. De blanke bluesband 'The Allman Brothers Band' heeft in 1971 nog wel aardig succes gehad met zijn Statesboro Blues.

Dus ook al vinden we de muziek op het Eurovisie Songfestval vreselijk slecht, dat het een commercieel spektakel is kunnen we niet als argument gebruiken. Ook onze muzikale helden dachten in de eerste plaats aan de verkoop. Ik denk zelfs dat Willie McTell maar wat graag meegedaan had aan een songfestival...


Van de Engelse Wikipedia pagina over Blind Willie McTell nog een paar feitjes: Bob Dylan noemde hem in vier liedjes; de Engelse folkzanger Ralph McTell, die eigenlijk Ralph May heet, nam zijn naam aan; The White Stripes droegen hun cd De Stijl op aan Willie McTell; een Blind Willie McTell Blues Festival wordt nog jaarlijks georganiseerd in Thomson, in de Amerikaanse staat Georgia.

De Statesboro blues op YouTube in de versie van McTell en in die van The Allman Brothers .




De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2  - deel 3 en deel 4 van deze episode.



Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 



woensdag 23 mei 2012

Onheilspellend aanzwellend motorgeronk



Je ziet het helemaal voor je. Het begin van een spannende film: Een man staat fluitend een boterhammetje te smeren in zijn keuken. Van buiten dringt een onheilspellend motorgeronk, door het open raam, naar binnen.

Langzaam zwelt het lawaai aan. Het moet wel een zwaar werktuig zijn dat daar komt aangereden. De man hoort het nu ook en loopt naar het raam. Hij ziet niets bijzonders en gaat fluitend verder met het klaarmaken van zijn lunch.

Een moment later zwaait, met donderend geraas, een enorme sloperskogel door het keukentje. Of misschien zien we hem zijn woning verlaten en als hij de deur achter zich dichttrekt, blijkt dat het enige deel van het pand dat nog overeind staat. Of hij stapt over de drempel in een enorm gat, dat daar net machinaal gegraven is.



Jullie raden het misschien ? Die man was ik en het was natuurlijk geen sloperskraan of graafmachine, die al dat lawaai veroorzaakte, maar een gemeentelijke grasmaaier. Die kwam de overblijfselen van de narcissen wegmaaien uit het gazonnetje naast de flat.


De kauwtjes zijn er blij mee...!


maandag 21 mei 2012

Metselbijen, goudwespen en springspinnen


Kijk maar goed naar deze foto. Het is de mooiste die ik vandaag gemaakt heb. 
We zien een goudwesp, die op ons balkon op de leuning van een kunststof stoel zit. 
Op een oud stuk plakband. Waarom dat plakband daar zit weet ik niet, 
maar de goudwesp zit er wel met een goede reden. 
Elders op het balkon zijn een metselwesp en een metselbij bezig een nestje te maken. 
De goudwesp probeert daar haar eitjes bij te leggen. 
Eenmaal uitgekomen eten de larven van de goudwesp 
de nakomelingen van de mestelwesp en -bij op. 
Ja, kinderen, de natuur is hard...


Dit is de metselbij die een onderkomen heeft gevonden in mijn insectenvilla
Ze legt haar eitjes in de holle bamboestengels en metselt de toegang dicht met aarde.


De mestelwesp legt haar eitjes in een kier onder het raam. 


Hier zie je haar een kluitje aarde aanslepen. 
Ze brengt ook nog voedsel in de vorm van rupsjes en larfjes van andere insecten. 
Je hoef bij deze wespen en bijen niet bang te zijn voor een plaag. 
Het gaat maar om 1 vrouwtje dat een handjevol eitjes legt. 
Het zijn niet de aantallen die we van gewone wespen of honingbijen gewend zijn.


Een klein zebraspinnetje houdt alles goed in de gaten. 
We noemen ze ook wel springspinnen omdat ze zich voortbewegen met schokjes en sprongetjes. 
Zo vangen ze ook hun prooi, deze spinnetjes weven geen web.


Maar decoratief zijn ze des te meer...

Zie Wikipedia voor: Goudwesp - Rosse MetselbijMetselwesp - Zebraspin

zondag 20 mei 2012

De Olympische vlam – Oeroude traditie, of moderne reconstructie ?



Het Olympische vuur is weer op traditionele wijze ontstoken in Olympia, zo werd ons verteld in het NOS-nieuws. We zagen dames, in witte gewaden gehuld, over een groene bergweide dartelen. De Griekse oudheid herleefde en nog ecologisch verantwoord ook. De hoge priesteres van de godin Hestia liet het vuur immers ontbranden met behulp van een parabolische spiegel en zonnekracht.

In werkelijkheid was het een groepje actrices en deed het tafereel mij erg denken aan filmpjes, die je wel eens ziet, van collectieve sportbeoefening uit de jaren '20 van de vorige eeuw.

Die indruk is niet zo vreemd, want het Olympische vuur werd pas voor het eerst gebruikt bij de spelen van 1928, in Amsterdam. Zonder veel ceremonie, geen fakkeloptocht en geen beroemde atleet, waarschijnlijk aangestoken door een eenvoudige medewerker.

De estafette met de fakkel werd bedacht door de Duitsers en vond voor het eerst plaats, in Berlijn, bij de omstreden spelen van 1936. Maar ja, de moderne spelen zijn dan ook in zijn geheel opnieuw uitgevonden, aan het eind van de 19e eeuw, zoals zoveel andere oeroude gebruiken.

Natuurlijk gaan ze wel terug op oude voorbeelden, zoals ons Sinterklaasfeest en de manier waarop we kerst vieren. Maar strikt genomen zijn ook dat geen oeroude volkse gebruiken, die we al duizenden jaren op dezelfde manier uitvoeren.

De Sinterklaasviering, met stoomboot en Zwarte Piet die door de schoorsteen komt, is rond 1850 bedacht door onderwijzer Jan Schenkman. De kerstboom is in de 19e eeuw ingevoerd vanuit Duitsland, de Kerstman met zijn arrenslee is een Amerikaanse uitvinding uit de 19e eeuw. Andere tradities zijn zelfs nog een stuk jonger.

En vaak zijn ze via Amerika bij ons gekomen. Moederdag is zo'n Amerikaanse uitvinding en is rond 1925 naar Nederland overgewaaid. Net als vaderdag dat zo'n 35 jaar later bij ons populair werd. Valentijnsdag gaat weliswaar terug op een oud Christelijk verhaal, maar is bij ons pas enkele decennia aan het opkomen.

Nog recenter is de belangstelling voor Halloween. Van oorsprong wellicht een voor-Christelijk feest, dat voornamelijk in de Engelstalige wereld gevierd werd. Maar de laatste jaren zie je ook in Nederland, op 31 oktober, de pompoen-lampionnen en doodshoofdslingers opduiken.

Het zijn niet alleen dit soort feesten die nieuwe tradities worden, ook volksdansen, sprookjes en klederdrachten, waarvan we denken dat ze oeroud zijn, blijken vaak van recentere datum.

De beroemde Ierse dans, razend populair geworden door rondreizende shows als 'Riverdance' en 'Lord of the Dance', kreeg zijn huidige vorm in de 19e eeuw. De sprookjes van Grimm, aanvankelijk gepresenteerd als oeroud en middeleeuws, zijn waarschijnlijk een mix van volksverhalen uit de 18e eeuw en 19e eeuwse fantasie. De Schotse Kilt en het systeem van tartan-patronen, dat toegewezen wordt aan de oude clans uit de hooglanden, dateert voor het grootste deel uit de 19e eeuw.

Het zijn allemaal voorbeelden van gebruiken en verschijnselen, die wel teruggaan op oudere voorbeelden, maar die pas tamelijk recent tradities zijn geworden. Dat gebeurde vooral in de 19e eeuw omdat toen veel Europese landen, zoals we die nu kennen, ontstonden.

Ons land kreeg toen zijn huidige vorm, net als België. Duitsland werd een staatkundige eenheid en ook Italië. Ierland maakte zich in 1922 los van Groot-Brittannië. Nieuwe landen, hebben behoefte aan oude tradities, gebruiken en feesten, die het volk een gevoel van samenhorigheid geven.

We zijn er gek op en we omarmen dus telkens weer nieuwe oeroude rituelen. En we maken de bestaande steeds mooier. Werd de eerste Olympische vlam nog zonder enig ceremonieel aangestoken, in Amsterdam, die van Londen wordt meer dan twee maanden lang door Groot-Brittannië gedragen. De hele route is te zien op internet: www.london2012.com/torch-relay

Alle genoemde feesten en feestdagen zijn terug te vinden op Wikipedia

Zie de Engelstalige Wiki voor de Schotse Kilt  en de Duitse voor Grimms Märchen 

Het Olympische vuur heeft een eigen, Nederlandse, website: www.olympisch-vuur.nl


De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 - deel 2  en deel 3 van deze episode.



Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 





woensdag 16 mei 2012

Pimpelmezen - Kleine vogels, grote film



Pimpelmezen zijn kleine vogeltjes, zo'n 11 centimeter van snavel tot staart en ze wegen nog geen 15 gram. Toch kun je, als je ze op film probeert vast te leggen, eindigen met een grote hoeveelheid filmopnamen. Van de mezen van vorig jaar had ik uiteindelijk ruim 3 uur. Al was, op een groot deel daarvan, geen mees te zien.

Het valt namelijk lang niet mee om zo'n klein vogeltje mooi in beeld te krijgen. Het begint er al mee dat ze erg snel bewegen. Zo zie je ze, zo zijn ze weer weg. Als je wacht met filmen tot je een pimpelmees ziet ben je dus al te laat.




Er zit niets anders op dan de camera op statief te zetten, in te schakelen en een tijd te laten lopen, in de hoop dat de mezen voor de lens willen komen. Dat probeer je dan vanuit verschillende hoeken en uiteindelijk heb je dan wel een paar minuten pimpelmezenfilm.

Maar daarmee is het broedseizoen van de vogeltjes nog niet in beeld gebracht. Daarvoor moet je toch tenminste beelden van de jongen hebben. Het nestkastje opendoen en de camera naar binnen steken leek me te ver gaan.

Wachten dus, tot ze uit zouden vliegen. Het is moeilijk om het tijdstip daarvan exact te voorspellen. Ongeveer 2 weken zit het vrouwtje te broeden. 16 tot 20 dagen, na het uitkomen van de eitjes, vliegen de jongen uit. Er bleken er 12 in ons kastje te zitten ! En daarvan heb ik de meeste gemist. Maar gelukkig ook een paar wel gefilmd. Enfin... kijk zelf maar.




dinsdag 15 mei 2012

Geen pimpelmezen, toch pimpelmezen...


Geen mezen dit keer in het nestkastje op mijn eigen balkonnetje. 
De pimpelmezen zijn er in geslaagd om de koolmezen van het balkon van de buren te verjagen en hebben nu daar het nestkastje ingepikt. 
Ze zijn al een tijdje druk aan het voeren.


En gebruiken mijn balkon alleen als tussenstation...

Je kunt op de foto doorklikken voor een grotere weergave.
Klik hier voor meer pimpelmezen-verhalen op dit blog.

zondag 13 mei 2012

De marktwerking - Even dacht ik dat het roer omging



VVD-kamerlid Charlie Aptroot, toch niet de eerste de beste, vind dat ProRail weer een overheidsdienst moet worden. Volgens hem moet het bedrijf, dat in ons land de spoorlijnen beheert, worden ondergebracht bij Rijkswaterstaat. Die dienst functioneert prima, aldus Aptroot, terwijl ProRail er, ondanks herhaalde beloften van verbetering, helemaal niets van bakt.

Ik geloofde mijn oren niet ! Als zelfs de VVD vindt dat een geprivatiseerd bedrijf weer onder overheidscontrole moet komen, dan is er echt wel wat aan de hand.

Zou men bij de liberalen in gaan zien dat marktwerking en privatisering geen wondermiddelen zijn ? Zou men eindelijk gaan begrijpen dat nutsdiensten beter niet aan de vrije markt overgelaten kunnen worden ?

Nou, het ligt iets genuanceerder. In een radio-discussie, met een kamerlid van de SP dat fel tegen de marktwerking was, zat Aptroot al weer snel op zijn oude vertrouwde stokpaardje. Okee, ProRail moest weer een staatsbedrijf worden, maar verder was marktwerking geweldig.

Er werd opgemerkt dat niet één geprivatiseerd vervoersbedrijf winst maakt. Enkele bedrijven geven zelfs toe dat ze te lage offertes uitgebracht hebben en daardoor nooit winst kunnen maken. Volgens een artikel op de site van de NOS houden Franse en Duitse belastingbetalers het Nederlandse openbaar vervoer op de been. Toch hield Aptroot staande dat de marktwerking positief uitpakte.

Ondertussen worden onze ouderen verzorgd door onervaren uitzendkrachten omdat, door de marktwerking, de gekwalificeerde krachten ontslagen zijn. Werknemers in allerlei sectoren krijgen geen vaste contracten meer, door de marktwerking. Na 3 contracten staan ze op straat.

De gezondheidszorg, die door de marktwerking goedkoper en efficiënter zou worden, wordt in werkelijkheid alleen maar duurder. Woningbouwcorporaties komen vooral in het nieuws door beleggingsschandalen en uit de bocht vliegende topmannen. Marktwerking ? Fantastisch !!

Het is jammer, maar voor Aptroot en veel van zijn politieke collega's, blijft marktwerking het middel tegen alle sociale- en economische kwalen. Terwijl het toch geen vreemde constatering is dat, door de marktwerking, diensten niet goedkoper worden en ze ook niet beter worden uitgevoerd.

Dat kan ook haast niet. Er moet immers, bovenop de kosten, winst worden gemaakt. En op personeel en uitvoering van werkzaamheden moeten dan worden bespaard. Dat werkt uiteraard ten nadele van de kwaliteit.

Maar wat zegt Aptroot ? Er moet juist méér marktwerking komen, mensen ! En als zo'n bedrijf een te lage offerte uitbrengt en daardoor in de problemen komt moeten ze dat maar zelf oplossen. Dat zou, hier volgt een echte VVD-kreet, niet ten koste van de belastingbetaler moeten gaan !

Alsof slecht uitgevoerde diensten de belastingbetaler niet raken. Alsof de ouderen en hulpbehoevenden, de zieken, de huurders en de reizigers in het openbaar vervoer, geen belastingbetalers zijn...

Zie ook: 


Problemen Syntus niet uniek – Artikel van de NOS waaruit blijkt dat vrijwel alle vervoersbedrijven met verlies draaien.




De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor deel 1 en deel 2 van deze episode.



Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 



woensdag 9 mei 2012

Rode beuk en rode esdoorn


Aan het eind van de straat staat, in de tuin van een verzorgingsflat, 
deze majestueuze rode beuk. 
Op Koninginnedag zag hij er nog tamelijk kaal uit...


Maar vandaag zit hij prachtig in blad.


Een roodbruine wolk. 
Bij Antoinette konden we laatst lezen dat rode, 
of bruine, beuken doorgaans geënt worden op stammen van 'gewone', groene beuken. 
Voor hun groeikracht lijkt dat weinig uit te maken, 
het kunnen echte knoeperts worden.


Een stukje verderop staat dit trio. 
Van links naar rechts: Een Japanse esdoorn, een rode- en een groene beuk. 


Tegenover de grote rode beuk staat, in een voortuin, deze kleine Japanse esdoorn. Ook erg mooi rood !

Zie Wikipedia: Beuk en Japanse esdoorn



dinsdag 8 mei 2012

De specht is terug



Het is wonderlijk gesteld met het vogelbezoek op mijn balkon. 
De ene winter wemelt het van de glanskoppen en staartmezen, 
dan heb je ineens maandenlang alleen maar pimpelmezen op bezoek. 
Afgelopen zomer kwamen er grote bonte spechten langs. 
Aanvankelijk maar eentje, later vier verschillende. 
De hele winter heb ik ze niet meer gezien en nu, 
de afgelopen paar dagen, is er weer een terug.


De mezen zijn er niet blij mee. 
Ze broeden bij de buren, een verdieping lager, 
maar komen ongerust aanvliegen wanneer de specht neerstrijkt. 
Je kunt op de foto's net zien dat het een mannetje is, 
aan het rode achterhoofd. 
Ik denk dat de mezen voorlopig gerust kunnen zijn, 
hij heeft alleen belangstelling in de pinda's.

De spechtenfoto's en filmpjes van vorig jaar: 

zondag 6 mei 2012

De Eempolder – Vogelparadijs, uniek in de wereld



Soest, het dorp waar ik woon, is ontstaan langs de weg van Amsterdam naar Amersfoort, die hier op de rand van de Eemvallei en de Utrechtse heuvelrug loopt. Aan de ene kant grenst het dus aan de Eempolders, aan de andere kant aan hogere, drogere zandgronden.

Er werd landbouw bedreven op de Soester eng, koeien gehouden in de polder, er werd turf gestoken in het veen en schapen geweid op de hei, waar nu de Soester duinen zijn. Dat zijn veel verschillende landschappen op een postzegel bij elkaar.

Met de scootmobiel kan ik de eng over rijden, door het veen, dat inmiddels grotendeels onder een nieuwbouwwijk schuil gaat en een klein stukje de polder in. De duinen zijn net te ver weg.

Aan onze kant van de Eem is de polder niet heel erg groot. Hij wordt ook nog eens doorsneden door een spoorlijn. Als je er rijdt kun je je nauwelijks voorstellen dat er hier ooit, vrijwel elk jaar, overstromingen waren. Maar voor het tot stand komen van de afsluitdijk klotste het Zuiderzeewater regelmatig tegen de Soester eng.

Het mooiste en grootste deel van de Eempolders ligt aan de overkant van de rivier. Een brug is er niet bij Soest. Vroeger was er een pontje, bij de Grote Melm, maar dat is al jaren niet meer in gebruik. Om aan de overkant te komen moet je zelf een bootje meebrengen, wat ik wel eens heb gedaan, of naar Amersfoort of Eembrugge rijden.

Als je van vogels houdt zou ik het op Eembrugge houden. Laatst reed ik daar al met mijn goede vriend Gerard Kuit, afgelopen week haalde ik onze dochter over om nog eens een rondje te maken langs Eemdijk en Spakenburg.

We reden door Baarn en volgden de weg naar Bunschoten tot Eembrugge, daar sloegen we, over de brug, linksaf en volgden het weggetje langs de rivier. Boerenland met mooie boerderijen, schapen op de dijk, koeien en paarden in de polder, laag vliegende zwaluwen.

Vlak voor Eemdijk stopten we bij een waai, een klein rond meertje ontstaan na een dijkdoorbraak. Daar kom je er hier een flink aantal van tegen. Aan de overkant, tussen de Eem en Eemnes loopt een kronkelend, middeleeuws, dijkje waar een hele reeks waaien langs ligt. Hier is de ene na de andere doorbraak geweest en telkens heeft men de dijk weer hersteld, om de waai heen.

Waar wij stil hielden is aan de rivierkant een laag stuk weiland met een paar langgerekte waterplassen. Bij een sluisje staat een bord van Natuurmonumenten met de naam 'Zwarte Noord'. Op hun website zie ik dat daar dit jaar de eerste gruttokuikens zijn gefotografeerd. Wij zagen de grutto's er ook vliegen en bergeenden, kieviten, scholeksters, kraaien, zwaluwen, een buizerd. Het wemelt er van de vogels.

Een eindje voorbij Eemdijk kwamen we aan de kust van het Eemmeer. Op een parkeerplaatsje parkeerden we de auto en met de rolstoel liet ik me een eindje langs de palendijk rijden. Er zijn daar een paar meertjes in het buitendijkse land waar veel weidevogels zich graag ophouden.

Naast tureluurs, grutto's en kuifeendjes zagen we er een tapuit en een kluut. Prachtige plek, waar we uren hadden kunnen zitten als de wind niet zo koud was geweest. Geheel opgefrist reden we verder naar Spakenburg voor een kop warme koffie.

Terug reden we binnendoor, over kleine polderweggetjes. Mooi open landschap, met maar hier en daar een boerderij. Door het overstromingsgevaar in het verleden is dit gebied zo open gebleven en daarom is het ook nu nog een belangrijk weidevogelgebied. Het is een beschermd landschap. Natuurmonumenten noemt het 'typisch voor Nederland en uniek in de wereld'. Laten we er zuinig op zijn !





Nationaal landschap Arkemheen – Eemland 

De Genoemde vogelsoorten zijn terug te vinden op Wikipedia, of in de online vogelgids van Vogelbescherming Nederland.


De Strip: Deze aflevering van het Stripmannen-vervolgverhaal is weer gemaakt door de Stripman zelf. Klik hier voor de eerste aflevering van deze episode.



Ga naar het Strip-overzicht van dit jaar voor de vorige hoofdstukken van het Stripmannen-vervolgverhaal. 

Klik op de strip voor een grotere weergave. 

Bezoek onze nieuwe internationale, Engelstalige, website: The Amazing Comics Men

Ga voor eerdere hoofdstukken naar het Strip Jaaroverzicht van 2011 



vrijdag 4 mei 2012

De zon komt gratis op en gaat kostenloos weer onder


Het is maar goed dat de mooiste natuurverschijnselen, voor iedereen, 
gratis te bewonderen zijn. 


Geheel kosteloos en zonder verdere verplichtingen komt de zon op 
en gaat weer onder. Daarbij werpt hij een fraai schijnsel op wolken en landschap.


De afgelopen dagen was het niet veel soeps met die opkomsten en ondergangen. 
En het zal niet lang meer duren of hij staat al vrolijk aan de hemel te schijnen, 
als ik nog in bed lig te slapen.


We moeten er dus van genieten nu het nog kan.

Klik op de foto's voor een grotere weergave...

donderdag 3 mei 2012

Overweldigend groen


Ik heb even geaarzeld voor ik deze foto plaatste. Dit was het uitzicht vanochtend. Overweldigend lentegroen. De eiken en beuken zijn nu echt, op volle kracht, aan het uitlopen. Maar die vensterbank... Daar zou je allerlei conclusies aan kunnen verbinden.

Links staan mijn kweekpotjes, waar sommige plantjes het heel aardig doen, maar anderen maar niet echt willen opschieten. Daarnaast gouden kandelaars, de onvermijdelijke boeddha, een Indonesisch beeld uit de wereldwinkel, een bak kattengras. Op de voorgrond nog een glimp van rieten stoelen en een djembé. Kleurrijk op z'n minst !


Zonder vensterbank is het voornamelijk groen...


Hier dan met het berkenboompje op het balkon als voorgrond. Ook mooi !

Op de onderste 2 foto's kun je doorklikken voor een groter formaat...


dinsdag 1 mei 2012

Zomereik langs de hoofdweg


Ons dorp, Soest, is een lintdorp. 
Dat betekent dat het gebouwd is langs een doorgaande weg. 
In de volksmond heet die de hoofdweg, of de grote straat. 
In werkelijkheid heeft hij een aantal verschillende namen. 
Vlak bij mijn huis heet hij Vredehofstraat, naar een verdwenen buitenhuis. Een stukje verderop wordt het de Van Weedestraat, naar een dominee uit vervlogen tijden, nog wat verderop is het ineens de Burgemeester Grothestraat, of de Middelwijkstraat en helemaal aan de andere uiteinde verlaat hij het dorp als de Birktstraat. 


Om het ingewikkeld te maken loopt er een stuk verderop nog een weg,
parallel aan de hoofdweg, die ook allerlei verschillende namen heeft. 
Als inwoner wen je daar aan, maar buitenstaanders begrijpen er soms niets van.


Op weg naar huis, over de hoofdstraat, 
kom ik regelmatig langs deze eikenboom. 
Het is een mooie boom en hij kwam de afgelopen weken prachtig in blad. 
De onderste foto is van Koninginnedag, 
toen de zon er ook nog eens mooi bij scheen. 

De vraag is hoelang we nog van deze boom kunnen genieten. 
Dit deel van de hoofdweg wordt opnieuw ingericht, 
zoals dat in gemeentelijk-jargon heet. 
Een aantal bomen moet daarvoor wijken. 
Ik hoop dat deze daar niet bijhoort...