Je zou het
misschien niet zeggen, maar eigenlijk ben ik met vakantie. Dat wil
zeggen dat mijn vrouw vrij is van haar werk en de kinderen naar het
zonnige zuiden zijn. We hebben het huis dus voor ons zelf en we
blijven, ook dit jaar, weer lekker thuis.
Vorig jaar schreef
ik daar, op het Volkskrantblog, het onderstaande verhaal over. Het
werd opgepikt door de internet-redactie van de krant en prominent op
de website gezet. Binnen enkele dagen kreeg ik bijna 5000 bezoekers
op mijn blog, een record.
Er zijn deze zomer
wel een paar verschillen in vergelijking met vorig jaar. Ik kan nu
een paar keer per week weg met mijn scootmobiel. En ons boottochtje
ging dit jaar niet door. In plaats daarvan zijn we naar de dierentuin geweest. Dat was ook leuk...
Hieronder het
verhaal van 2010:
Er zijn mensen
die denken dat ik altijd vakantie heb. Ik ben arbeidsongeschikt
verklaard en hoef dus niet meer te werken. Ik kan dus de hele dag
zelf bepalen wat ik doe.
Dat zou zo
zijn als ik kerngezond was. Helaas ben ik chronisch ziek, de reden
van mijn arbeidsongeschiktheid, waardoor ik maar heel weinig kan
doen. In de praktijk heb ik eigenlijk huisarrest. Als ik me niet
teveel inspan kan ik, op eigen kracht, twee keer per week een half
uurtje luchten.
Als ik dat uitleg
zijn er die zeggen dat dat dan wel erg zwaar zal zijn. Nou,
ja, ik zou het graag anders zien, natuurlijk, maar zolang ik maar
niet over de grenzen van mijn lichamelijke mogelijkheden heen ga, is
het doorgaans wel te doen, hoor.
In de uren die ik
niet doorbreng met rusten op bed, vermaak ik me best met kleine
klusjes in huis en op balkon en met boeken, tv, stereo en internet.
Vakanties zijn niet zo aan mij besteed. Ook op mijn vakantie-adres
moet ik een groot deel van de dag rustend doorbrengen en reizen is
extra vermoeiend.
Wel laat ik me
af en toe een paar uurtjes door de omgeving rondrijden. Per auto of
rolstoel, of een combinatie van beiden. Varen kan ook, ontdekten we
vorig jaar, in zo'n salonboot die ook geschikt is voor rolstoelers.
Eerder maakten
we al eens een boottochtje over de Vecht bij Weesp. Dit keer deden
we een rondvaart over de Loosdrechtse plassen en de Vecht.
Van te voren zag
het weer er niet al te best uit, maar dat viel op de dag zelf enorm
mee. Toen we ons eenmaal door de opgebroken straten van Hilversum
gewurmd hadden en de aanlegsteiger hadden bereikt, bleek dat men daar
helemaal voorbereid was op passagiers in rolstoelen.
Het trapje de
salon in werd, met behulp van enkele metalen platen, omgebouwd tot
een hellingbaan. Ikzelf en de andere rolstoelers werden naar beneden
getransporteerd en de hellingbaan weer verwijderd. Zo mankeer je
niets, zo zit je met een groep andere mentaal- en/of lichamelijk
gehandicapten, netjes opgeborgen in de salon van een rondvaartboot.
Maar ach, het
was best leuk. Het uitzicht mooi, de koffie lekker, de lunch
eenvoudig maar voldoende en het meegenomen gezelschap aangenaam. Op
het personeel aan boord was ook niets aan te merken. En tegen het
eind van het tochtje droegen mijn metgezellen de rolstoel weer de
trap op, zodat ik ook nog even op het achterdek uit kon waaien.
Niet alle
dagen vakantie, dus. Maar af en toe een ochtendje is ook best leuk !